"Dát is het ergst” – hij knikt naar een meisje dat als een operatiepatiënt horizontaal ligt voor bliksemschichten op haar ribben, volgens hem de allerpijnlijkste plek. „Daar ga ik echt nooit aan beginnen.” Opgewekt: „Vrouwen kunnen sowieso beter tegen pijn.” Noa Westhof (19), die de bliksemschichten laat zetten, werkt bij een tankstation en is in haar familie bijna de enige met tatoeages, zegt ze. De eerste kreeg ze op haar achttiende van haar ouders. Waarom ze er nu meer bij wil? „Ik was weer een beetje vergeten hoe het voelde. En in de winter ben ik meer sad. Het is een soort copingmechanisme. Een manier om de pijn in je hoofd af te leiden naar een andere plek.”